کد مطلب:173314 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
شکستن پیمان الهی
31. امام حسین علیه السلام درباره ی آیه شریفه ی (واذ خذناهم میثاقكم) فرمود:
اما انهم لو كانوا دعوا الله بمحمد و آله الطیبین بصدق فی نیاتهم و صحة اعتقادهم من قلوبهم ان یعصمهم حتی لا یعاندوه بعد مشاهدة تلك المعجزات الباهرات لفعل ذلك بجوده و كرمه و لكنهم قصروا فآثروا الهوی بنا و مضوا مع الهوی فی طلب لذاتهم. [1] .
آگاه باشید كه اگر آنان (كه روبر تافتند) از روی صدق نیت و درستی عقیده ی قلبی خود، خدا را با سوگند به محمد و خاندان پاكیزه اش می خواندند كه نگاهشان بدارد تا دیگر پس از مشاهده ی آن معجزات، آشكارا
با خدا لجاجت نكنند؛ خدا حتما از راه بخشش و بزرگواری خود، این خواسته را اجابت می نمودند. اما آنان كوتاهی كرده، ذلت و خواری را برگزیدند و با هواپرستی دنبال لذات خویش رهسپار شدند.
اما انهم لو كانوا دعوا الله بمحمد و آله الطیبین بصدق فی نیاتهم و صحة اعتقادهم من قلوبهم ان یعصمهم حتی لا یعاندوه بعد مشاهدة تلك المعجزات الباهرات لفعل ذلك بجوده و كرمه و لكنهم قصروا فآثروا الهوی بنا و مضوا مع الهوی فی طلب لذاتهم. [1] .
آگاه باشید كه اگر آنان (كه روبر تافتند) از روی صدق نیت و درستی عقیده ی قلبی خود، خدا را با سوگند به محمد و خاندان پاكیزه اش می خواندند كه نگاهشان بدارد تا دیگر پس از مشاهده ی آن معجزات، آشكارا
با خدا لجاجت نكنند؛ خدا حتما از راه بخشش و بزرگواری خود، این خواسته را اجابت می نمودند. اما آنان كوتاهی كرده، ذلت و خواری را برگزیدند و با هواپرستی دنبال لذات خویش رهسپار شدند.
[1] بحارالانوار، ج 26، ص 288.